Reisspecialist Anouk Vial reisde af naar het Torres del Paine National Park, het meest spectaculaire nationale park van Chili. Een park waar de bergen zo steil zijn als torens en waar je omringd wordt door prachtige meren en gletsjers. Anouk raakt niet uitgepraat over haar avontuurlijke reis en vertelt in dit blog over haar belevenissen in Torres del Paine!
Ik vind Chili een prachtig land, dus mogen reizen door Patagonië en in het bijzonder het Torres del Paine National Park is een waar cadeautje. Het park is alleen per vliegtuig vanuit Punta Arenas of per auto/bus vanuit El Calafate te bereiken. Zelf kies ik voor een comfortabele touringcar die mij in zo’n vijf uur vanuit El Calafate naar Puerto Natales brengt. Vanaf daar trek ik met mijn medereizigers weer verder naar het Ecocamp Patagonia, dat midden in het Torres del Paine National Park ligt en waar ik de komende nachten zal verblijven. Tijdens deze ritten kijk ik naar schilderachtige landschappen: Patagonische steppe met korte grasjes en weidse landschappen waarin schapen grazen. Af en toe komen we ook een groep guanacos (wilde lama’s) tegen. Ik kan niet wachten op wat gaat volgen!
Bij aankomst in het Ecocamp worden we naar onze kamers begeleid. Alle kamers zijn gebouwd in de vorm van een iglo en bevatten een groot raam waardoor je ’s nachts de sterren goed kunt zien. Ik verblijf zelf in een van de meest luxe kamers, de Suite Dome. Ik verbaas me over de ruimte van de kamer en hoe gezellig het is ingericht. De houtoven in het midden van de slaapkamer maakt het helemaal af. Wat ook fijn is, is dat ze hier veel waarde hechten aan ecologisch toerisme. Dit zie je bijvoorbeeld terug in de biologisch afbreekbare shampoo, het ’s ochtends kiezen wat je ’s avonds wilt eten en het recyclen van wat mogelijk is. Toekomstige generaties kunnen zo hopelijk ook van de prachtige natuur van het Torres del Paine National Park genieten.
Ieder dag heb je in het Ecocamp de keuze uit twee excursies, een intensieve trekking of een relaxte wandeling door het Torres del Paine National Park. De eerstvolgende ochtend kies ik voor de makkelijke optie, zo kan ik het tempo rustig opbouwen. Ik ga voor de drie uur durende boottocht naar de Grey Gletsjer. Overal in het water liggen stukken ijs en de kapitein vaart voorzichtig om de ijsschotsen te ontwijken. Uiteindelijk lukt het hem om de boot heel dicht bij de gletsjer te laten komen. Ik weet niet wat ik meemaak, dit is de meest helderblauwe gletsjer die ik ooit heb gezien! Als je in de spleten kijkt, dan spat het blauw er van af. Na de boottocht besluiten we nog een wandeling te maken en we beklimmen een kleine heuvel. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht op Lake Pehoé en de Torens (steile bergen) van het park op de achtergrond. Een mooie afsluiter van de dag.
Tip: Wil je de boottocht naar de Grey Gletsjer ook maken? Dan raad ik je aan om vooraf te reserveren. De boot is namelijk tijdens het hoogseizoen (december-februari) vaak volgeboekt. Daarnaast is het handig om je warm aan te kleden, want buiten op het dek voel je de ijzige wind maar al te goed.
De volgende ochtend kies ik ervoor om samen met gids Maria de fauna trail te wandelen. We starten bij Sarmiento Lake en lopen van daaruit naar Laguna Amarga. Een wandeling van zo’n 3 à 4 uur door het prachtige Torres del Paine. We spotten een hoop dieren onderweg, zoals de grijze vos, condors en heel veel guanacos. Ook stoppen we bij een grot waarin muurschilderingen te zien zijn. Leuk is ook dat deze grot op een heuvel ligt en dit je een goed uitzicht geeft over het park. ’s Avonds doe ik mee aan een yogales in het Ecocamp, een goede opwarming voor wat me morgen te wachten staat.
Op mijn laatste dag besluit ik namelijk de Base of the Towers trekking te doen. Dit is een van de zwaarste trekkingen in Torres del Paine National Park. De wandeling duurt maar liefst negen uur, waarvan je het grootste gedeelte klimmend doorbrengt. Het hoogtepunt van de trekking is het uitkijkpunt, vanwaar je de Torens zeer goed kunt zien. Hoewel ik een beetje bang ben dat dit te zwaar voor mij zal zijn omdat ik geen geoefende wandelaar ben, besluit ik het toch te doen.
Gelukkig kan ik de eerste twee kilometer van de trekking te paard afleggen en volgt daarna het gemakkelijke deel door het bos. Maar dan kan ik er echt niet meer onder uit en begint het meest zware deel van de tocht: bergopwaarts en op veel rotsen klimmen. Hoe hoger we gaan, hoe harder het begint te sneeuwen en hoe kouder het wordt. Na drie kilometer komen we eindelijk aan bij het uitkijkpunt. Hoewel het (helaas) bewolkt is en de Torens dus niet volledig zichtbaar zijn, voelt dit uitzicht wel als de ultieme beloning na al het harde werken.
De zware weg terug naar beneden wacht echter en ik ben blij dat ik mijn wandelstokken mee heb, die helpen bij het ontlasten van de gewrichten. ’s Avonds gebruik ik het laatste beetje energie wat ik heb om mee te doen aan de yogaklas. Het stretchen van de spieren kan na zo’n dag geen kwaad!
Het zit er helaas weer op, maar wat heb ik genoten van het prachtige Torres del Paine en het fantastische Ecocamp. Een aanrader voor de actieve reiziger!
Net als Anouk dit bijzondere nationale park bezoeken? Bekijk dan onze rondreizen naar Patagonië en ga zelf op verkenning in Torres del Paine!
